Deze reeks kwam tot stand naar aanleiding van het Ensorjaar (2024)

De werken zijn verkrijgbaar als Inkjetprints op Plexiglas in verschillende formaten

Oostende, de stad die Ensor zijn thuis noemde, wordt in dit werk gepresenteerd als een plek in transitie. Het moderne Oostende dat hij observeert, toont een stad die evolueert door industrialisatie, toerisme en modernisering. Dit moderne landschap staat in schril contrast met de natuurlijke omgeving waarin Ensor zelf staat. De juxtapositie kan geïnterpreteerd worden als een reflectie van Ensor’s eigen gevoelens over de veranderingen in zijn geliefde stad.
Hij zag de waarde van deze ongerepte landschappen niet alleen als bron van inspiratie voor kunstenaars, maar ook als essentieel erfgoed dat bescherming verdiende.
De duinen waren voor Ensor waarschijnlijk meer dan een toevallige achtergrond. Ze representeerden een soort weerstand tegen de verstedelijking en industrialisatie die Oostende in zijn tijd overspoelde. Zijn kritiek op de oprukkende bebouwing lijkt ook een weerspiegeling van zijn bredere visie: een wereld waarin kunst, natuur en authenticiteit moesten standhouden te midden van vooruitgang en verandering.

Deze standpunten maken hem een vroege stem in de milieubescherming. Zijn pleidooi voor het behoud van de duinen heeft iets visionairs, vooral in een tijd waarin natuurbehoud minder vanzelfsprekend was. Door deze context te koppelen aan de afbeelding, lijkt zijn aanwezigheid in de duinen bijna als een statement – een kunstenaar die letterlijk standhoudt te midden van een veranderend landschap.